Հովնան մարգարեն Աստվածաշնչի 12 փոքր մարգարեներից է։ Հին Կտակարանում տեղ գտած «Հովնանի մարգարեություն»-ում պատմվում է, թե ինչպես Աստծո պատգամով Հովնան մարգարեն մեկնում է Նինվե՝ քարոզելու քաղաքի հեթանոս բնակիչներին։ Սակայն անմիջապես չէ, որ նա հետեւում է Տիրոջ պատգամին։ Խուսափելով կատարել Աստծո պատվիրանը՝ Հովնանը փորձում է թաքնվել Թարսիս կոչված բնակավայրում։ Սակայն փախուստի ճանապարհին ծովը փոթորկվում է, եւ ծովը նետված մարգարեին Աստծո հրամանով կուլ է տալիս հսկա մի կետ։ Սարսափահար Հովնանը աղոթքով ու զղջումով աղերսում է Տիրոջը փրկության համար եւ երեք օր հետո կամոքն Աստծո ազատվում բանտարկությունից։ Այս անգամ անսալով Աստծո պատվիրանին՝ Հովնանը մեկնում է Նինվե։ Սկսելով իր քարոզը՝ նա մարգարեանում է քաղաքի կործանման մասին։ Ունկնդիր լինելով Հովնանի մարգարեությանը, հակառակ սպասվածի, բոլոր նինվեացիք՝ մեծից մինչեւ փոքր ու անգամ թագավորը պահք են պահում եւ ապաշխարությամբ ու աղոթքով փրկում հայրենի քաղաքը վերահաս կործանումից։
Հովնան մարգարեի այս օրինակը հետագայում Հիսուս ներկայացնում է աստվածային նշան հայցող փարիսեցիներին։
Հայ Առաքելական եկեղեցում Հովնան մարգարեի հիշատակության օրը մշտապես նշվում է Առաջավորաց պահքի շրջանում (հինգշաբթի օրը), որպես խորհուրդ այն բանի, որ ճշմարիտ ապաշխարությամբ իրապես կարելի է արժանանալ Աստծո հաճությանն ու ողորմածությանը։
