Ս. Գրքում 2 տեսակ աղքատություն կա`
1.փափագելի աղքատություն, որը մեղքերից աղքատանալն է և առաքինություններով հարստանալը:
2. արհամարհելի աղքատություն, որը արդարությունից և իմաստությունից աղքատանալն է և չարիքներով և հիմարությամբ հարստանալը. սրանից Տերը հրամայում է հրաժարվել:
…Հոգու աղքատություն է կոչվում ԿԱՄԱՎՈՐ ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅՈՒՆԸ: «Մեզ համար աղքատացավ Նա, Ով հարուստ էր» (Բ Կորնթ. Ը 9): «Ես ո՞ւմ մեջ բնակվեմ, եթե ոչ հեզերի և խոնարհների, ով դողում է Իմ խոսքերից» (Եսայի ԿԶ.2): «Աստծուն մատուցված զոհը խոնարհ հոգին է» (Սաղմ.Ծ 19):
Խոնարհությունը դժվար է վաստակել: «Աստված հակառակ է ամբարտավաններին» (Առակ. Գ 34):
Ուր խոնարհություն չկա, թեկուզ մեկը առաքինությամբ երկինք ելնի, նա կնմանվի հիմարի` ավազի վրա կառուցած տանը:
Հպարտությունը ոչ այլ ինչ է, քան հոգու հիմարություն…Ինչպե՞ս կարելի է հպարտանալ` հողից սկիզբ առնելով, հողով սնվելով և հողի վերածվելով: ՄԱՐԴՈՒ ԳՈՅԱՑՈՒԹՅՈՒՆԸ ՈՐՈՎԱՅՆՈՒՄ ՈՐԴԻ Է ՆՄԱՆ, և ՎԵՐՋՆ ԷԼ ԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑՈՒՄ ԱՊԱԿԱՆՈՒԹՅԱՄԲ ՎԵՐԱԾՎՈՒՄ Է ՈՐԴԻ: Ո՛Վ ՀՊԱՐՏ, ՆԱՅԻ՛Ր ԳԵՐԵԶՄԱՆԻ ՈՍԿՈՐՆԵՐԻՆ և ԽՈՆԱՐՀՎԻ՛Ր (ՀՐԱԺԱՐՎԻՐ) ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ:
Աղքատության մասին
– Ով մարմնի հաճույքն ու դյուրաշահությունը փոխանակում է հոգու հարստության հետ, ով երկրավոր հարստությունն իբրև ծանր բեռ թոթափելով` հոգով թեթևանում է, կարող է օդով` ամպերի վրա, թռչել Քրիստոսին ընդառաջ: Հետևաբար, բաշխելով ու տալով աղքատներին ու կարոտյալներին` աղքատանանք և մենք, որպեսզի վերին ոլորտները ելնենք…
Ըստ ս.Ն. Շնորհալու «Մեկնություն Մատթեոսի ավետարանի»
