Սահակ հայրապետը Ներսես Մեծ կաթողիկոսի (353-373) որդին էր, Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ հայրապետի (301-325) տան վերջին ներկայացուցիչը: Շատ վաղ հասակից երանաշնորհ հայրապետը, զրկվելով մայրական խնամքից, փոխադրվում է Տարոն և մեծանում ու դաստիարակվում Մամիկոնյան իշխանների` իր մոր կողմից ազգականների հոգածության ներքո:
Նախնական կրթությունն ստանում է Հայաստանում, ապա ուսանում Կեսարիայում և Կ. Պոլսում` կատարելապես հմտանալով երաժշտական, հռետորական ատենաբանության, իմաստասիրության ու լեզվագիտության մեջ:
387 թ. Խոսրով Գ արքայի (385-388) կամքով բազմում է Ամենայն Հայոց հայրապետական գահին: Իր 52-ամյա (387-439) հայրապետական գործունեությամբ Մեսրոպ Մաշտոցի հետ լծվում է Հայոց Եկեղեցու պայծառացման: Հայկական գրերի ստեղծումից հետո ասորերենից թարգմանում է Ս. Գիրքը, որը համարվում է Աստվածաշնչի թարգմանությունների թագուհին:
Վախճանվում է 440 թ., նավասարդ ամսվա վերջին օրը, այսինքն` սեպտեմբերի 9-ին` նույն օրը, որ ծնվել էր: Թաղվում է Տարոնի Աշտիշատ գյուղում:
