Օրհնությամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Հրատարակչական բաժինն ընթերցողի ուշադրությանն է ներկայացնում Սաթենիկ Ավոյանի «Ռուսական կառավարության կրոնական քաղաքականությունը Այսրկովկասի Հայ Առաքելական, Վրաց Ուղղափառ եկեղեցիների և մուսուլմանական կրոնական կառույցների նկատմամբ (1903 – 1914 թթ.) ուսումնասիրությունը (խմբագիրներ՝ Վ. Գ. Թունյան, Տ. Արարատ քհն. Պողոսյան):
20-րդ դարի առաջին տասնամյակում Ռուսական կայսրությունում գործում էին բազմաթիվ կրոնական համայնքներ: Այդ բարդ և հաճախ վտանգներով լի համակարգը ղեկավարելու համար անհրաժեշտ էր մշակել զգուշավոր և արդյունավետ քաղաքականություն: Այդ ծիրից ներս առանձնահատուկ կարգավիճակում էր Այսրկովկասը: Հեղինակն ուսումնասիրել է 1903-1914 թթ. ժամանակահատվածում Այսրկովկասում` Հայոց Եկեղեցու, Վրացական էկզարխության և մուսուլմանական կրոնական կազմակերպությունների նկատմամբ Ռուսական կառավարության իրականացրած քաղաքականության պատմությունը՝ լուսաբանելով այն իրողությունները, որոնք ազդել են կրոնական քաղաքականության փոփոխման վրա: Ուսումնասիրության մեջ արխիվային փաստաթղթերի, ժամանակի մամուլի և գրականության հիման վրա քննարկվող թեման ներկայացվում է նորովի:
Ուսումնասիրության շրջանակներում հեղինակը ջանում է հիմնավորված ներկայացնել Ռուսիո մեջ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու առանձնահատուկ կարգավիճակն ուղղափառ և այլադավան կրոնական կառույցների շարքում:
Մերօրյա կյանքում կրոնական քաղաքականության պատմության ուսումնասիրությունն ունի ինչպես գիտական, այնպես էլ կիրառական կարևոր նշանակություն: Հետխորհրդային տարիներին արմատական փոփոխություններ են կրել անկախություն ձեռք բերած հանրապետությունների պետական և հասարակական համակարգերը, ինչը շոշափելի դրական ազդեցություն է ունեցել եկեղեցի-պետություն փոխհարաբերությունների վրա: Ազգային-կրոնական հանգամանքը կարևոր նշանակություն է ձեռք բերել ինչպես պետության ներքին կյանքում, այնպես էլ արտաքին՝ միջազգային ու միջպետական հարաբերություններում։
Գիրքն օգտակար է լինելու ընթերցող լայն շրջանակների՝ հատկապես 20-րդ դարասկզբի եկեղեցական պատմությամբ զբաղվող մասնագետների համար։