«Եվ Առաքյալները Տիրոջն ասացին. «Ավելացրո’ւ մեր հավատը»: Եվ Տերն ասաց. «Եթե մանանեխի հատիկի չափ հավատ ունենաք, և այս թթենուն ասեք` «Արմատախիլ եղիր և տնկվի’ր ծովի մեջ», նա իսկ կհնազանդվի ձեզ (Ղուկ. 17:5):
Առաքյալները Հիսուսի Համբարձումից և Վերնատան մեջ Սուրբ Հոգու շնորհները ստանալուց հետո, իրենց քարոզչությունների ընթացքում ենթարկվեցին ամեն ձևի զրկանքների և չարչարանքների, բայց ոչ մի րոպե չթուլացան ու չհեռացան իրենց հավատից: Նրանք ցույց տվեցին, որ իրենց հավատը հաստատված է անխորտակելի մի ժայռի վրա, որին դիպչելով փշրվեցին աշխարհի բոլոր տեսակի փոթորիկները:
Այս պատմությունը մի սրբի նահատակության մասին է.
Սբ· Իգնատիոս Անտիոքացի Հայրապետը ձերբակալված էր և դատապարտված կրկեսում առյուծների առջև նետվելու` իր քրիստոնյա լինելու համար: Վերջին երեկոյան, նրա բարեկամներից շատերը հնարավորություն են ստեղծում, որպեսզի նրան բանտից փախցնեն, բայց Հայրապետը մերժում է, ասելով.
–Ես չպիտի վախենամ ու բանտից փախչեմ: Աստված այնպես է տնօրինել, որ վաղը ես գազանների համար կեր դառնամ: Ես նմանվում եմ այն ցորենին, որ ջրաղացի քարերի միջև փշրվում է, որպեսզի հաց դառնա և ուրիշներին սնունդ լինի: Վաղը ես էլ պետք է գազանների բերանում փշրվեմ, որ հավատի հաց դառնամ և բաժանվեմ մարդկանց, որպեսզի նրանց հավատը ուժեղանա:
Սրանք նահատակվող Հայրապետի վերջին խոսքերն էին:
Իրապես էլ, հաջորդ օրը, երբ գազանները կրկեսում հարձակվում են նրա վրա և բզկտում, ժողովուրդը տեսնում է նրա քաջությունն ու վեհ կեցվածքը: Ասում են, թե այդ պահին Հայրապետը ծնկի եկած աղոթելիս է եղել: Շատ անաստվածներ ազդվել են այս տեսարանից ու իրենք էլ քրիստոնյա մկրտվել:
21-րդ դարում ենք ապրում և մեր շուրջը կան բազում հրապուրիչ ուժեր` դրամ, վայելք, հանգիստ կյանքի պայմաններ: Ապրում ենք մի աշխարհում, ուր մարդիկ և պետություններ դժբախտաբար իրար են բզկտում, ինչպես գազանները արեցին Սուրբ Հայրապետին, ուր գիտությունն առաջ է ընթանում սրընթաց կերպով և ուր մարդիկ ծուռ աչքով են նայում մեկը մյուսին: Կործանվում են թագավորություններ, ծնվում նոր պետություններ և այս արևի տակ ամեն օր, ամեն ժամ ու ամեն րոպե մի բան փոխվում է, նույնիսկ մարդը, որն Աստծու կատարյալ ստեղծագործությունն է, նա էլ է փոխվում:
Միակ բանը, որը մնում է հաստատ, անխախտ ու անփոփոխ՝ մեր քրիստոնեական հավատն է:
ՀԱՏՎԱԾ´ ՀՈՎՍԵՓ ԱՎԱԳ ՔԱՀԱՆԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ «ԼՈՒՅՍԻ ՇՈՂԵՐ» ԳՐՔԻՑ:
