Ամուսնությունը կարո՞ղ է կամ պե՞տք է հարատև լինի

Ամուսնությունը ողջ կյանքի համար է: Ամուսնացող զույգին քահանան հարցեր է ուղղում: Փեսային հարցնում է` մինչև մահ տե՞ր ես, հարսին` մինչև մահ տեր և հնազա՞նդ ես: Սա նշանակում է, որ ընտանիք կազմող զույգը միասին պիտի լինի մինչև մահ: Պողոս առաքյալն ամուսնության մասին խոսում է աստվածաբանորեն՝ այն վեհացնելով և բարձրացնելով անգամ մինչև Քրիստոսի ու Եկեղեցու խորհուրդին հավասար, համեմատելով Քրիստոսի և Եկեղեցու միավորության հետ (Եփ. 5.32): Առաքյալն ամուսիններին ասում է. «Մարդի՛կ, սիրեցե՛ք ձեր կանանց, ինչպես որ Քրիստոս սիրեց Եկեղեցին և Իր անձը մատնեց նրա համար» (Եփ. 5.25): Այսինքն` սիրո մեջ անձնազոհության խորհուրդն է դնում: Քրիստոս ամուսնության մասին խրատում է և ասում. «Ինչ որ Աստված միացրեց, մարդը թող չբաժանի» (Մատթ. 19.6, Մարկ. 10.9): Բաժանման համար Քրիստոս միայն մեկ դեպք է նշում` անառակության, ամուսնական անհավատարմության պատճառը (Մատթ. 19.9, Մարկ. 10.10): Եկեղեցական կանոնները միայն մի քանի դեպքեր են հավելում ամուսնալուծության համար` երբ ամուսիններից մեկը յոթ տարի բացակայում է, երբ անբուժելի հիվանդություն կա: Լեռան քարոզում Քրիստոս խոսում է շնության մասին` անդրադառնալով այդ մեղքին նախ ամուսնական կյանքից դուրս, ապա` ամուսնական կյանքից ներս: Քրիստոսի խոսքն է. «Ամեն մարդ, որ կնոջ նայում է նրան ցանկանալու համար, արդեն շնացավ նրա հետ իր սրտում» (Մատթ. 5.28): Նաև ասում է, «Ամեն մարդ, որ իր կնոջն արձակում է առանց պոռնկության պատճառի, նա՛ է, որ նրան շնության է մղում. և ով որ արձակվածին է առնում, շնանում է», «Ով իր կնոջն արձակում է, և դա պոռնկության պատճառով չէ, և ուրիշին է առնում, շնանում է. շնանում է և նա, ով արձակվածին է առնում» (Մատթ. 5.32, 19.9):
Սակայն ինչպե՞ս է, որ Եկեղեցին նաև այլ դեպքեր նախատեսեց ամուսնալուծության համար: Ըստ Մաղաքիա արքեպիսկոպոս Օրմանյանի` բացատրությունն այն է, որ Քրիստոս արգելեց մարդու անհատական կամքով կնոջ արձակումը և երբեք դեմ չկանգնեց օրենսդրական կարգով ամուսնության լուծարմանը: Այսինքն` Քրիստոս մերժում էր մարդու անհատական քմահաճույքը կամ ցանկությունը նման հարցերում: Հետևաբար, ամուսնությունը պետք է ողջ կյանքի համար լինի, և բաժանում կատարվի միայն խիստ բացառիկ դեպքերում, քանի որ ամուսիններն արդեն պետք է նկատի ունենան ոչ միայն իրենց, այլև իրենց երեխաներին, որոնց վրա խիստ բացասական է անդրադառնում ծնողների բաժանումը և միայն մեկ ծնողի կողմից դաստիարակվելը: