Մարտի 29-ին` ուշ երեկոյան, նախագահությամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի, Միածնաէջ Մայր Տաճարում կատարվեց Խավարման կարգը, որը վերաբերում է Ավագ Ուրբաթին:
Առավոտյան ժամերգության ընթացքում Խավարման կարգի խորհրդի շուրջ քարոզեց Մայր Աթոռի դիվանապետ Գերաշնորհ Տ. Արշակ եպիսկոպոս Խաչատրյանը:
«Քրիստոսի կյանքի պատմության և Մեր Եկեղեցու ծիսական կյանքի ամենից հուզառատ և իրադարձություններով հարուստ օրերն ենք ապրում այս պահերին. օրեր, որոնք հագեցած են իրարամերժ, հակադիր հույզերով և պատկերներով: Մի կողմից անսահման սեր, իսկ մյուս կողմից՝ չհաղթահարվող ատելություն, մի կողմից անչափ ազնվություն և շիտակություն, մյուս կողմից՝ ահռելի նենգություն և երեսպաշտություն, մի կողմից լույս, մյուս կողմից՝ խավար, երանություն և դժբախտություն:
Քրիստոս անսահմանորեն սիրեց մարդկանց, խնամք ցուցաբերեց ոչ միայն Իր անմիջական աշակերտների, այլ նաև այն բոլոր մարդկանց նկատմամբ, ովքեր կարոտ էին Իր հոգատարության: Նա բուժեց կաղերին, կույրերի աչքերին լույս պարգևեց, խուլերը վերագտան իրենց լսողությունը, բորոտները բժշկվեցին: Աշակերտները, ովքեր ընդամենը պարզ ու անհայտ ձկնորսներ էին, կարճ ժամանակամիջոցում դարձան հանրահայտ: Մարդիկ ոչ մի չարություն, և ոչ մի վատություն չտեսան Քրիստոսից, բայց Քրիստոսի նկատմամբ ատելությունը, թշնամանքն օրեցօր աճում էին ու զորանում, և Քրիստոս դարձավ նախանձի, ատելության և թշնամության զոհը: Փրկչին հետապնդում էին ինչպես հրեաները, փարիսեցիներն ու դպիրները, այնպես և հռոմեական իշխանությունները: Քրիստոս հարվածներ էր ստանում, ինչպես օտարներից, այնպես և յուրայիններից: Քրիստոսի աշակերտներից մեկը՝ Հուդան, արծաթսիրության, ագահության պատճառով մատնեց Նրան: Մյուս աշակերտը՝ Պետրոսը, որ բազմիցս հավաստիացրել էր իր ամբողջական հավատարմության մասին, երիցս ուրացավ Քրիստոսին տառապանքի ու փորձության ամենածանր պահերին: Եվ նրան հետևեցին նաև մյուս աշակերտները: Քրիստոս մտրակվեց, նվաստացվեց, անարգվեց, չարչարանքների ենթարկվեց, խաչը բարձրացվեց և թվում էր՝ թե չկա տառապանքի ու չարչարանքների որևէ այլ տեսակ, որը չգործածվեր մեր Տիրոջ նկատմամբ:
…Այսօր մենք համախմբվել ենք այս սուրբ Տաճարում ոչ թե ընդամենը հիշելու պատմական այս իրադարձությունները, ոչ միայն հաստատելու դրանց պատմական իսկությունը, այլ վերապրելու այդ իրադարձությունները, եկել ենք Քրիստոսին չարչարակից լինելու, կիսելու Նրա տառապանքները: Մենք զգում ենք ցավի ու տառապանքի այն ձայները, որոնք արձակում էր Քրիստոս չարչարանքի ենթարկելու պահերին, լսում ենք արյուն-քրտինք դարձած Նրա աղոթքները, վերապրում Նրա հույզերը, Նրա կտտանքները, ներքին ոգորումները: Նույն այդ տագնապներով ենք պաշարված մենք այսօր այս սուրբ եկեղեցում, որպեսզի չարչարակից լինենք Քրիստոսին՝ մեր Տիրոջը: Չարչարակից լինենք, բայց նաև երբեք ու երբեք չընկրկենք…Քրիստոս անսահմանորեն սիրեց խնդությունը, բայց երբեք չվախեցավ լացից ու տրտմությունից: Քրիստոս սիրելով սիրեց լույսը, բայց երբեք չերկնչեց խավարից, Նա սիրեց ու նվիրվեց հաղթանակին, բայց երբեք չերկյուղեց այդ հաղթանակի համար տառապանքով հատուցելու սպառնալիքից», – նշեց Արշակ եպիսկոպոսը:
Սրբազան Հայրը հորդորեց ներկաներին` Տիրոջ նմանությամբ փշերի, տառապանքների և փորձությունների միջոցով անցնելիս, չընկրկել ու չնահանջել, այլ շարունակել առաջնորդվել Քրիստոսի սիրով, համառորեն ընդառաջ գնալ փորձություններին ՝ հասնելու համար հաղթական հանգրվանին:
