ԺԹ դարի գերմանացի նշանավոր աստվածաբան Ադոլֆ Հառնակը, խոսելով Քրիստոնեական կրոնի իսկության մասին, ասում է. «Քրիստոնեությունն ավետիս է Աստծո հայրության և մարդկանց եղբայրության մասին»: Չնայած այն բանի, որ Քրիստոս իր խոսքերի հեղինակությամբ հաստատեց Աստծո՝ Հայր լինելու գաղափարը, բայց, այնուամենայնիվ, մինչև օրս շարունակվում են քննարկումներ գնալ այն հարցի շուրջ, թե ո՞րն է իրականում Աստծո սեռը կամ, մեկ այլ խոսքով, Աստված հա՞յր է, թե՞ մայր: Բանն այն է, որ խնդիրը կիսատ չթողնելու համար, այս ամենին պետք է ավելացնել ևս մեկ կարևոր հարց՝ արդյո՞ք Աստված սեռ ունի: Եկեք մի պահ պատկերացնենք, որ ունի: Այդ դեպքում ի՞նչ սեռի է նա պատկանում:
Ամբողջ Հին Կտակարանը ուղղակի հեղեղված է Ռազմիկ, Թագավոր, Առաջնորդ Աստծո պատկերագրումներով, որը բնականաբար ենթադրում է Աստծո արական սեռի պատկանելիություն, սակայն այս ամենի կողքին միաժամանակ կարելի է գտնել հատվածներ, որտեղ Աստված հանդես է գալիս որպես ծննդկան մայր (Ես. ԽԲ 14), սիրող մայր (Ես. ԿԶ 13) և այլն: Որոշ ֆեմինիստ աստվածաբաններ, հիմնվելով այս համարների վրա, հայտարարում են, որ Աստված ունի իգական սկիզբ, իսկ նրան հայրական սեռ վերագրելը զուտ հայրիշխանական միջավայրի և ժամանակաշրջանի ազդեցություն է, այսինքն՝ նրանք կարծում են, որ եթե Աստվածաշունչը գրել են տղամարդիկ, ուրեմն Աստծուն պետք է վերագրեին տղամարդկային հատկություններ:
Իրականության մեջ այս հայտարարությունն այդքան էլ հեռու չէ ճշմարտությունից, սակայն մի վերապահումով. Աստվածաշունչը գրողները ոչ թե ցանկացել են Աստծուն սեռ վերագրել, այլ նկարագրել են Աստծուն մարդկանց հասկանալի պատկերներով, իսկ իր ժողովրդի համար քինախնդիր Աստված չէր կարող պատկերվել սիրող մոր կերպարանքով, դրա համար հարկավոր էր ռազմիկ Աստված: Ամեն մի գրող, այդ թվում նաև Աստվածաշնչի հեղինակները, դատապարտված էին կրելու իրենց ժամանակաշրջանի ազդեցությունը՝ ոմանք` հայրիշխանական, ոմանք էլ` մայրիշխանական, որի հիման վրա էլ նկարագրում էին Աստծուն: Ինչ վերաբերում է որպես մայր նկարագրվելու տեսարանին, որոշ աստվածաբանների կարծիքով այդ տեսարաններն Աստվածաշնչի ամենահին նկարագրություններն են, որոնք կրում են մայրիշխանական ազդեցություններ, երբ ինչպես ընտանիքում, այնպես էլ աստվածների պանթեոնում գլխավոր աստվածը մայրն էր կամ կինը:
Հետևաբար, կարող ենք ասել, որ Աստծուն սեռ վերագրելը շատ խրթին հարց է: Իրականում Աստված սեռ չունի, նա մարդ չէ և ենթակա չէ մարդկային բնության կարգին: Իսկ ինչ վերաբերում է Աստծուն Հայր կոչելուն, ապա, ինչպես մեր խոսքի սկզբում նշել ենք, Աստծո հայրությունը հաստատված է Քրիստոսի հեղինակությամբ, որի հետ համարձակաբար կարող ենք կրկնել՝ Աբբա՛, Հա՛յր:
Մեջբերումը՝ Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարանի երկշաբաթաթերթի 4-րդ համարից
Պատրաստեց Հարություն սրկ. Քեշիշյանը