Մի վաշխառու իր կնոջ հետ անկողնում քնած էր և ահա հանկարծակի քնից զարթնելով` ելավ անկողնուց: Կինը նրան հարցրեց.
– Ո՞ւր ես այդպես շտապում:
– Քիչ առաջ հափշտակվելով տարվել էի Աստծո դատաստանի, և այնտեղ այնչափ ամբաստանություններ ինձ վրա բարդեցին,
որ ամենևին չկարողացա և ոչ մի բան խոսել:
Այս ասելով և վերցնելով իր պատառոտված հագուստները` տնից ելավ և դեպի վանք վազեց, որտեղ ամենևին նրան զղջման
ու ապաշխարության չկարողացան բերել: Հետո նրա ազգականները, նրան վանքից վերցնելով, տուն տարան: Եվ երբ գետի միջով անցնում էին, ահա տեսան մի արագընթաց նավ, որ իրենց էր մոտենում, որին նայելով` վաշխառուն տեսավ, որ նավը լի էր
դևերով և այն բանի համար էր գալիս, որ իր են դեպի հավիտենական տանջանքները տանի: Եվ երբ նավն իրենց մոտեցավ, դևերն
անմիջապես նրան բռնությամբ խլեցին նրանց ձեռքից և իրենց նավը տանելով` իսկույն նրա և նավի հետ նրանց աչքերից աներևույթ եղան: Արդ, ինչպես որ նա տոկոս էր առնում այս կյանքում, նույնպես և պատիժ կառնի հանդերձյալում:
ՀԱՅԵԼԻ ՎԱՐՈՒՑ. ԲԱՐՈՅԱԽՐԱՏԱԿԱՆ ՊԱՏՈՒՄՆԵՐ. Ս. ԷՋՄԻԱԾԻՆ – 2007
