Մի մեծահարուստ իր տունը վարձով տվեց աղքատ մեկին և նրան կողոպտել կամենալով` տանը թողեց ամաններ, որոնցից մի քանիսը ձեթով լի էին, իսկ մյուսները՝ կիսատ: Երբ տունը վերադարձնելու պայմանավորված ժամկետը լրացավ, մեծահարուստը եկավ` ամաններն ստուգելու: Տեսնելով թերիները` աղքատին գողության համար զրպարտեց: Երբ աղքատը դատարան կանչվեց, փրկվելու այլ ելք չկար, բացի
միայն հատուցելուց: Իսկ մեկը, որի անունը տնանկների Ապավեն էր, աղքատին մի կողմ տարավ ու հարցրեց.
– Անմե՞ղ ես, թե՞ պարտապան:
Պատասխանեց՝ անմեղ:
Ապա նրա հետ վերադարձավ դատարան և համառորեն պահանջում էր, որ չափեն այն ամանները` ավելացնելով, որ եթե նույնքան մրուր գտնվի կիսատների մեջ, որքան լի ամանների, աղքատը թող փոխհատուցի, իսկ եթե ոչ` թող ազատվի: Եվ պարզվեց, որ
կարասները կիսատ էին: Այսպես, աղքատն ազատվեց, իսկ մեծահարուստը դատապարտվեց:
ՀԱՅԵԼԻ ՎԱՐՈՒՑ. ԲԱՐՈՅԱԽՐԱՏԱԿԱՆ ՊԱՏՈՒՄՆԵՐ. Ս. ԷՋՄԻԱԾԻՆ
