Եգիպտոսի գերության ժամանակ իսրայելացիները մեծ տառապանքների մեջ անդադար աղոթում էին Աստծուն, որ Նա իրենց փրկի օտար, հեթանոս երկրի բռնակալությունից: Աստված անսաց նրանց աղաչանքին եւ չհանդուրժեց Իր ժողովրդի կործանումը: Նրան ոչնչացումից փրկելու եւ պահպանելու համար Տերն առաքեց Իր ընտրյալին՝ Մովսես մարգարեին:
Ծաղկող՝ Սարգիս Պիծակ
Ծննդյան պահից ի վեր Աստված Մովսեսի հետ էր: Միայն Նրա հրաշքով նորածին երեխան կարողացավ ողջ մնալ եւ փրկվել եգիպտացիներից. Աստծո նախախնամությանը թողնված մանկանը Նեղոս գետի ջրերում գտավ փարավոնի դուստրը եւ նրան վերցրեց իբրեւ որդի: Սակայն Մովսեսը, իմանալով իր ծագման մասին, գերադասեց տառապել իր ժողովրդի հետ, քան իշխել հեթանոսների վրա:
Նա ստիպված եղավ լքել Եգիպտոսը: Մի անգամ, երբ թափառում էր անապատում՝ թաքնվելով փարավոնի հետապնդումից, հանկարծ լսեց Աստծո կանչը: Այն ասում էր, որ նա պետք է իր ժողովրդին դուրս բերի ստրկությունից եւ առաջնորդի դեպի Աբրահամին խոստացված երկիրը:
Հույժ դժվարին գործ էր այդ, քանզի փարավոնը անողոք էր, իսկ իսրայելացիներն էլ արդեն ընտելացել էին իրենց վիճակին ու վախենում էին անորոշ ապագայից: Մովսեսը, հասկանալով այդ, չէր վստահում իր ուժերին, որովհետեւ շատ հեզ էր ու խոնարհ: Սակայն Տիրոջ հրամանին հնազանդ՝ նա իր եղբոր՝ Ահարոնի հետ հայտնվեց փարավոնի մոտ եւ Աստծո անունով պահանջեց ազատ արձակել Իսրայելի ժողովրդին: Փարավոնն արհամարհեց Տիրոջ կամքը եւ ոչ միայն մերժեց, այլեւ առավել սաստկացրեց իսրայելացիների տառապանքները: Այդժամ Աստված բազում նշաններով ու սաստկագույն պատիժներով ծնկի բերեց փարավոնին, եւ վերջինս ստիպված ազատ արձակեց Աստծո ժողովրդին:
Այդ ժամանակ Մովսեսը 80 տարեկան էր:
Նա առաջնորդեց իր ժողովրդին եւ նրան դուրս բերեց Եգիպտոսի գերությունից՝ տանելով դեպի Ավետյաց երկիր: Նրանց ճանապարհն անցնում էր Սինայի թերակղզու անապատներով: Որպեսզի ամրապնդեր ու աճեցներ Իր ժողովրդի հավատը, Աստված իսրայելացիներին տարավ շատ փորձությունների ու նեղությունների միջով: Եվ այդ ընթացքում Մովսեսի ձեռքով բազում հրաշքներ եղան, որոնցով Տերը հայտնի դարձրեց Իր ամենակարող զորությունը եւ ողորմածությունը:
Անապատում, Սինա լեռան վրա, Աստված Մովսեսին տվեց օրենքի տախտակները՝ Տասնաբանյան, եւ ցույց տվեց վկայության խորանի պատկերը: Այսպիսով, Մովսես մարգարեի միջոցով իսրայելացիները ստացան օրինավոր կյանքով եւ աստվածպաշտությամբ ապրելու ողջ կարգը, որը կոչվեց մովսիսականություն: Սակայն, չնայած այդ ամենին, իսրայելացիները հավատարիմ չէին Աստծուն. փոքրագույն նեղության դեպքում իսկ նրանք սկսում էին տրտնջալ Մովսեսի՝ իրենց առաջնորդի, եւ նույնիսկ Տիրոջ դեմ: Եվ շարունակ ձգտում էին Եգիպտոս վերադառնալ՝ խորհելով, թե այնտեղ ապահովության մեջ էին ապրում:
Այդ պատճառով Աստված դատապարտեց նրանց, որ 40 տարի դեգերեն անապատում, մինչեւ որ հասնեն Ավետյաց երկիր: Այդ ընթացքում շատերը վախճանվեցին:
Մովսեսը մահացավ 120 տարեկանում՝ խոստացված երկրի սահմանին՝ Նաբավ լեռան վրա: Եվ առ այսօր նրա գերեզմանի տեղը ոչ ոք չգիտե:
Աղբյուր՝ «Սրբազան ժառանգություն» Հայ քրիստոնեական մշակույթի համառոտ հանրագիտարան