Բազմաթիվ պատճառներով:
Նախ, որպեսզի իրեն տղամարդուն հավասար չկարծի, այլ իրեն պահի իբրև ոչ համահասակակից և ոչ համահողակից:
Երկրորդ, որ անփույթ չլինի մարդու նկատմամբ և չլինի անհնազանդ, այլ ինչպես նրա կողը, իբրև նրա մարմին հնազանդ լինի գլխին:
Երրորդ, ինչպես խոսելը գլխին է տրված, այդպես էլ լռելը կողինն է, այսինքն կինը պետք է լուռ լինի ամուսնու իշխանության տակ:
Չորրորդ, որպեսզի իրեն տկար չկարծի, այլ ինչպես կողոտ և հաստակող ենք ասում ըմբիշին, այդպես էլ ուժեղ լինի կինը տան գործերը տնօրինելու մեջ:
Հինգերորդ, կողը երիկամների պահողն ու շրջապատողն է, որից առաջ է գալիս ցանկությունը, թեպետ չի շարժում նրան, սակայն կրում է նրա ազդեցությունը:
Վեցերորդ, չստեղծվեց գլխից ու ոտքից, այլ մեջտեղից, որ մարդկանց համար դաս լինի կնոջը ոչ թե գլխին հավասար պատվելու և ոչ էլ իբրև ոտք անարգելու, այլ չափավոր նրան պատվի արժանացնելու:
Յոթերորդ, կողը պարունակող կառուցվածք ունի, որ նշանակում է, թե կինը ամուսնու տան և ունեցվածքի պարունակողն ու ժողովողն է:
Ութերորդ, կողը իր կեռ լինելով՝ ցույց էտալիս կնոջ նենգ ու երկմիտ լինելը, այսինքն ամուսնու դեմ ըմբոստ լինելը:
Իններորդ, ինչպես որ կողը երեսը դեպի փորը ողորկ է և նրբամաշկ, սակայն մեջը փուչ է և մրուրախառը, այդպես էլ ամուսնու նկատմամբ ցուցադրվող նուրբ սերը միայն երեսից է, իսկ սրտում դառնության մրուրն է:
Տասներորդ, ինչպես որ կողն է զորությունը իր մեջ քաշում և թիկունքնին տալով՝ նրան ամրացնում, այդպես էլ կինն է ամուսնու փառքն ու ունեցվածքը սեփականելով, շատացնում ու ամրացնում իրեն:
Եվ կոչվում է կին, նախ որովհետև իր ամուսնուց ծնվեց:
Երկրորդ, կին, իբրև մարդու «կես»:
Երրորդ, կին, իբրև «կող», այսինքն մեկ զորություն:
Չորրորդ, կին, որովհետև «կենդանիից» ստեղծվեց:
Հինգերորդ, կին, իբրև «կողաբույս» կամ «կողածին»:
Վեցերորդ, կին, իբրև ամուսնու «կայան» և հանգիստ:
Յոթերորդ, կին, իբրև թե ամուսնու զորության և հարստության «կրող»:
Ութերորդ, կին, իբրև ամուսնու «կցորդ» և օգնական բոլոր գործերում:
Իններորդ, կին, որ նշանակում է թույլ և տկար: Եվ տկար է երկու պատճառով. նախ, որ չունի այրական ուժեղություն, ինչպես բոլոր կենդանիների էգերը: Երկրորդ, որովհետև կինը ձախ կողմից արարվեց, իսկ մարդու ձախ կողմը թույլ է:
Տասներորդ, կին, իբրև «կյանք», որովհետև ինչպես կյանքով է հարատևում, այդպես էլ մարդկային ցեղը կնոջ ծնելով է հարակնոջ ու կհարատևի մինչև աշխարհի վախճանը: Այս պատճառով էլ կնոջ անունով կոչեց իր կյանքը, որովհետև նա է բոլոր կենդանիների բազմացնողը, ծնողը և մայրը:
Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՎԱՑԻ – «ԳԻՐՔ ՀԱՐՑՄԱՆՑ»
